Obchody 3. rocznicy powstania Związku Winkulijskiego

[Alfred Fabian]

Już jutro świętować będziemy 3. rocznicę Związku Winkulijskiego. Kanugard powoli przygotowuje się na to ważne święto, Plac Pułkowników przystosowany do obchodów poprzez postawienie sceny dla występujących mówców, kapela rozpoczęła rozstawiać już sprzęt. Cały plac zabezpieczono przed wandalizmem, chociaż widziałem jak jakiś młodziaszek malował coś kredą na latarni. W sumie, domyślam się co. Ostatecznie, wszystko jest dopinane na ostatni guzik, więc dokończenie wszystkich spraw pozostawiłem Kacprowi Kovalowi (zbieżność nazwisk przypadkowa), który do Kanugardu przyjechał zakochany, a wraca po uroczystościach zawiedziony. Przykra historia nieszczęśliwej miłości. Sam natomiast ostatni dzień przed rocznicą zdecydowałem się spędzić w rodzinnej Zanahorii, odpoczywając od uciążliwości codziennej administracji. 

[Franklin Garamond]

Proszę wybaczyć przedwczesne życzenia, ale kompletnie mi się stefy czasowe...

[Alfred Fabian]

Wasza Ekscelencjo

Serdecznie dziękujemy za życzenia, mam nadzieję, że podróż do Winkulii przebiegła pomyślnie i nie była uciążliwa

[Alfred Fabian]

Prezydent Alfred Fabian von Tehen-Dżek przybył trochę wcześniej. Zapytał Kacpra czy wszystko w porządku, skontrolował sprawność mikrofonu oraz sprzętu, odczytał, a później nakazał zanieść list od JE Garamonda do swojego gabinetu w Kanugardzie. 

Raz dwa, raz dwa trzy - powiedział do mikrofonu - zaczynamy za dwadzieścia minut - obwieścił zgromadzonym, po czym schował się w lekko mrocznej części placu za sceną.

[Natalia von Lichtenstein]

Przed Placem Pułkowników zrobiło się spore zamieszanie. Przygotowani na tę sytuację gapie zebrali się przy ujściu jednej z ulic, gdzie podjechał korowód aut o teutońskich barwach. Drzwi otworzyły się. Najpierw wysiadło kilkunastu Rycerzy Loży Teutońskiej, którzy w pośpiechu rozpierzchli się po placu, zajmując kluczowe pozycje. Gdy upewnili się, że jest bezpiecznie, dali znać kierowcy. Ten wysiadł z limuzyny i otworzył drzwi.

Pierwsza wysiadła Natalia von Lichtenstein, Przeorysza Zakonu Joannitek. Miała na sobie czarny płaszcz, a na nosie okulary przeciwsłoneczne. Podała rękę osobie, która pozostawała w środku. Z wnętrza wyłoniła się zadbana dłoń. Tłumy fanów zapiszczały. Tak, wysiadła Jej Cesarska Mość Joanna Izabela. Natalia szepnęła jej coś na ucho, po czym obie udały się przed samą scenę do wyznaczonej strefy VIP.

[Alfred Fabian]

Prezydent Alfred spojrzał na zgromadzone tłumy. 2 metry odstępu pomiędzy osobami sprawiały, że wydawało się ich więcej, niż było faktycznie. Wszystko przez epidemię realiozy, przed którą zdecydowano się zabezpieczyć. Gdy zegar wybił 19:00, Alfred wszedł na scenę. Stres zjadał go doszczętnie, powoli tracił orientację w tym, co się wokół niego dzieje. W końcu wyksztusił z siebie:

  

Witam serdecznie wszystkich dostojnych gości. Me serce raduje się widząc tak wiele osób z zagranicy. Co więcej, cieszę się niezmiernie, że wśród zgromadzonych widzę również tak wielu Winkulijczyków. Jest to dla mnie ogromny zaszczyt, że właśnie dzisiaj, w dniu 3. rocznicy Związku Winkulijskiego mogę stać przed wami jako głowa naszego państwa. Wiele perypetii sprawiło, że poprzez Unię Trzech Narodów i Federację Nordacką dzisiaj jesteśmy tutaj razem. Chociaż nie jesteśmy w szczytowej formie demograficznej, to stale trzymamy bardzo dobry i stabilny wynik aktywnościowy. Jest to sukces, z którego powinniśmy się cieszyć.
  

Alfred spojrzał w kierunku loży VIP. Widząc Natalię uśmiechnął się lekko, a dalsze słowa płynęły z jego ust.

 
A przede wszystkim, cieszę się, że jesteśmy tutaj my. To osoby, tworzące Związek Winkulijski stanowią największą siłę tego państwa. To my pokazujemy sobie z każdym dniem, że możemy na siebie liczyć i chociaż nie zawsze się zgadzamy, to wiem, że razem jesteśmy w stanie przenosić góry i przelewać oceany. 

  

Pomimo tego, że przed nami ogromna reforma prawna, to mam nadzieję, że dzisiejsza uroczystość będzie dla nas wszystkim wytchnieniem od obowiązków i będziemy trzymać dalej taką samą stabilną formę jak dotychczas. Nie myślmy dzisiaj o sporach, a po prostu dobrze się bawmy.

Dziękuję, że jesteście

 

Wypowiadając ostatnie słowa prezydent ukradkiem otarł łezkę spływającą mu po policzku. Spojrzał jeszcze raz na tłumy, powtórzył dziękuję i zszedł ze sceny. Wiedział, że to nie jest jego ostatnie wystąpienie dzisiaj.

[August vHS]

August przybył z niewielkim opóźnieniem. Winkulia. Znów tu był. Tym razem już jako prezydent Zjednoczonego Państwa Voxlandu i Westlandu. Odtworzonego i odrodzonego. Nie oczekiwał szczególnie gorącego powitania. Stanął na placu obok innych mniej lub bardziej prominentnych głów państw, osób znanych mu i takich, które widział po raz pierwszy.

[Alfred Fabian]

Kilka minut po wystąpieniu, gdy na placu powoli zaczęło robić się tłoczno na scenę ponownie wyszedł Prezydent. Tym razem widać było, że czekał na tę chwilę. 

Szanowni
 

Rocznica bez niespodzianek to nie rocznica. Zdecydowałem się właśnie dzisiaj przedstawić efekty informatycznej i gospodarczej myśli Związku Winkulijskiego. Dlatego też przedstawiam wszystkim wersję demonstracyjną, trailer systemu gospodarczego "Merchant". System jest celowo bardzo ubogi w opcje, jednakże cały system oparty będzie właśnie na handlu oraz zarobku na różnicach cen. Do skorzystania z "klikadełka" nie jest potrzebna rejestracja bądź logowanie, a uzyskany wynik można zapisać.

Dodatkowo, system będzie otwarty dokładnie 7 dni, do niedzieli, przyszłego tygodnia do godziny 20:00. Dla 3 osób, które uzyskają największe wyniki przewidziane są nagrody pieniężne w wysokości 5000 REN. Zachęcam do wypróbowania!

Niestety, system nie wyświetla się tak, jakbym tego chciał na urządzeniach mobilnych - mam jednak nadzieję, że nie będzie to przeszkodą w korzystaniu z funkcjonalności.

Oddaję teraz głos gościom, chcącym wstąpić na mównicę i powiedzieć kilka słów.

Link do Merchanta

Alfred ponownie zszedł z mównicy w mroczne kuluary, przygotować się na jeszcze jedno wystąpienie.

[Joanna Izabela]

Kiedy nadeszła jej kolej postanowiła i ona powiedzieć parę słów z podestu z którego przemawiał Alfred Fabian von Tehen-Dzek. Miała tylko nadzieje, że osoba odpowiedzialna za przebieg uroczystości dala jej dobry znak i nie wcisnęła się miedzy innych gości. Gdy już była na odpowiednim miejscu powiedziała:

Wasza Ekcelencjo,
Szanowni obywatele i mieszkańcy Związku Winkulijskiego,
Drodzy Goście Zagraniczni,

Jest mi niezmiernie miło po raz pierwszy oficjalnie zawitać do waszego kraju.  Związek Winkulijski jest pewnym fenomenem,  przeżył on wiele przemian, wiele burz po to aby stać się silniejszym. Zmieniająca się sytuacja polityczna nie osłabiła was, a tylko was wzmocniła.  Dzisiaj świętujecie kolejny rok waszego istnienia, jestem niemal pewna, że za rok znowu się spotkamy żeby świętować kolejny. Społeczność którą tworzycie  i wspólna zabawa spaja was.  Dlatego też cieszę się mogąc uczestniczyć w tym wydarzeniu  i czekam z niecierpliwością na kolejne atrakcje dnia dzisiejszego.  Na koniec życzę wam po prostu wszystkiego najlepszego i miłego dalszego świętowania.

Po tych słowach Joanna Izabela wróciła na swoje zajmowane krzesło.

[Artur Kardacz]

Cieszę się że możemy gości Panie z Unii. Wasza Cesarska Mość Joanno, Pani Natalio witamy w Związku Winkulijskim. Witam również Czcigodnego Franklina Garamonda, Namiestnika Palatynatu Leocji. Jestem wielce uradowany przybyciem tak znanych i ważnych dla mikroświata osób. Wasza obecność tutaj nie była obowiązkowa, równie dobrze można było ten czas poświęcić na własne sprawy. Mimo to są tutaj Państwo razem z nami. Dziękuję i życzę udanej zabawy.